خب خب، برسیم به فیلم Hoard، این فیلم جدیدی که انگار همه جا صحبتشه! راستش من خودم هنوز فرصت نکردم کامل ببینمش ولی خب از اونجایی که عشق فیلمیم و دسترسی به یه سری اطلاعات دارم، بذار برات ازش بگم چه خبره. اول از همه کارگردانش یه خانومی هست به اسم لونا کارمون، انگار این اولین فیلم بلندشه و خب برای شروع کار، خیلی هم سروصدا کرده. داستان فیلم یه جورایی پیچیده است، توی دو تا زمان جلو میره، هم دهه هشتاد و هم دهه نود. محور اصلیش هم رابطه یه مادر و دختره. حالا این رابطه چجوریه و چه اتفاقی براشون میفته رو دقیق نمیدونم ولی از اسم فیلم و حواشی‌ش میشه حدس زد که با یه داستان معمولی طرف نیستیم. انگار یه جورایی با مسائل روحی و روانی و شاید یه کم هم تاریک طرفیم. بازیگرای فیلم هم چهره‌های جالبی داره. مثلاً هیلی اسکوایرز و جوزف کوئین که خب خیلیا میشناسنشون. نقش اصلی فیلم رو یه بازیگر جدیدتر به اسم سائورا لایت‌فوت لئون بازی میکنه که گویا خیلی هم بازیش تو این فیلم مورد توجه قرار گرفته. یه دختربچه بامزه هم هست به اسم لیلی-بو لیچ که نقش کودکی شخصیت اصلی رو بازی میکنه. یه سری بازیگر دیگه مثل دبا حکمت و سامانتا اسپیرو و کتی تایسون هم تو فیلم هستن که خب نشون میده تیم بازیگریش اصلا کم نذاشته. راجع به خود فیلم که تو چه جشنواره‌هایی بوده و چه جور استقبالی ازش شده هم بخوام بگم، انگار تو جشنواره ونیز برای اولین بار اکران شده و همونجا هم کلی جایزه برده! جایزه منتقدها و جایزه تماشاگران و یه سری جایزه دیگه... بعدش هم تو جشنواره لندن و یه جشنواره دیگه هم نشون دادن و کلا انگار منتقدها خیلی خوششون اومده. تو سایتای معروف نقد فیلم مثل راتن تومیتوز و متاکریتیک هم نمره‌های خیلی خوبی گرفته. مثلا پیتر بردشاو منتقد معروف گاردین بهش ۴ ستاره از ۵ تا داده و گفته داستان فیلم خیلی غریب و پر احساسه و بازیاش هم خیلی خوبه. یه منتقد دیگه هم تو تایمز گفته کارگردانیش یه جورایی یادآور کارگردانای دیگه است ولی در عین حال کارمون سبک خودشو داره و بازیگر نقش اصلی هم خیلی خوب تونسته یه حضور قوی و خاص داشته باشه. در مورد جوایز هم که گفتم ونیز کلی جایزه برده، برای بهترین کارگردان اول و بازیگرهاش هم کاندید جایزه شدن. انگار تو جشنواره‌های دیگه مثل لندن و وایادولید هم کاندید جایزه بوده و یه جایزه هم از جشنواره نیو هورایزنز برده. تازه برای جوایز فیلم مستقل بریتانیا هم باز کاندید شده، هم کارگردانش، هم بازیگراش، هم انتخاب بازیگراش و هم طراحی صحنه‌اش. خلاصه که انگار فیلم خیلی تو بخش‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته. به نظر میرسه با یه فیلم درام خاص و متفاوت طرفیم که هم داستانش جدیده، هم بازیگراش خوبن و هم منتقدها ازش خوششون اومده. حالا باید ببینیم برای تماشاچی‌های معمولی هم همینقدر جذاب هست یا نه. من که شخصاً خیلی کنجکاوم ببینمش و نظرمو بگم. اگه تو هم دیدیش حتماً نظرتو بگو ببینیم چی فکر میکنی!