قربونت برم، رسیدیم به فیلم «موزیکا» (Música) محصول ۲۰۲۴. ببین، این فیلم یه جورایی مثل یه جعبه مداد رنگیه که همه رنگاشو با هم قاطی کردی، ولی آخرش یه تابلوی خوشگل از توش دراومده! داستان از این قراره که یه پسری داریم به اسم رودی (که خود رودی منکوسو نقش‌شو بازی کرده، کارگردان فیلم هم هست، همه‌کاره‌ی فیلمه ماشالا!) این بنده خدا یه مشکلی داره، البته نه مشکل بد، بیشتر یه جور استعداد خاص! اون «سینستزیا» داره، یعنی چی؟ یعنی صداها رو به صورت موسیقی تو ذهنش می‌شنوه. صدای خیابون، صدای آدما، همه چی براش یه سمفونیه. اولش شاید باحال به نظر برسه، ولی تصور کن تو مهمونی باشی، صدای حرف مردم برات بشه درام و ویولن! خب آدم قاطی می‌کنه دیگه. رودی تو نیوجرسی زندگی می‌کنه، یه پسره برزیلی-آمریکایی که بین عشق به هنر و موسیقی و انتظارات مامان برزیلیش مونده. مامانش می‌خواد رودی یه زندگی باثبات داشته باشه و ریشه‌های برزیلی‌شو فراموش نکنه. وسط این گیر و دار، رودی یه دوست دختر داره، هیلی، ولی خب رابطه‌شون خیلی تعریفی نیست. از اون طرف، یه دختر دیگه سر راهش سبز میشه به اسم ایزابلا، اونم برزیلی-آمریکاییه و اتفاقا حسابی حال رودی رو می‌فهمه و سینستزیاش براش عجیبه نیست، بلکه جالبه. حالا رودی مونده بین دو تا عشق و دو تا دنیا. از یه طرف هیلی که یه جورایی عشق اوله، از یه طرف ایزابلا که انگار نیمه‌ی گمشده‌شه. از یه طرف هنر و موسیقی و خیال‌پردازی‌هاش، از یه طرف واقعیت زندگی و انتظارات خانواده. فیلم قشنگ نشون می‌ده که رودی چطور سعی می‌کنه اینا رو با هم جور کنه و یه تعادلی تو زندگیش پیدا کنه. بازیگرای فیلم هم خوب انتخاب شدن. خود رودی منکوسو که خیلی بانمکه و کمدی‌شو خوب بازی کرده، کامیلا مندس هم که ایزابلا رو بازی می‌کنه، خیلی دوست‌داشتنیه. جی.بی. اسموو هم هست که نقش یه دوست بامزه رو داره و نمک فیلم رو بیشتر کرده. جالبه که مامان واقعی رودی منکوسو هم تو فیلم نقش مامان رودی رو بازی می‌کنه، این خودش یه حس صمیمیت خاصی به فیلم داده. نکته‌ی باحال فیلم اینه که خیلی بصری و موسیقاییه. یعنی فقط یه داستان عاشقانه نیست، بلکه پر از صحنه‌های رنگارنگ و موسیقی‌های قشنگه که حس و حال سینستزیای رودی رو به خوبی به بیننده منتقل می‌کنه. انگار داری وارد دنیای ذهن رودی می‌شی و صداها رو به شکل تصویر می‌بینی. یه جور رئالیسم جادویی قاطی کمدی رمانتیک. منتقدا هم که حسابی از فیلم خوششون اومده. تو سایت راتن تومیتوز امتیاز خیلی بالایی گرفته و همه تعریف کردن که چقدر فیلم شخصیه و چقدر خوب تونسته یه داستان آشنا رو با یه حس و حال جدید و متفاوت تعریف کنه. خلاصه که اگه دنبال یه فیلم رمانتیک کمدی با یه ایده‌ی نو و جذاب هستی و از فیلم‌های رنگی رنگی و موسیقایی خوشت میاد، «موزیکا» انتخاب خیلی خوبیه. هم سرگرم‌کننده‌ست، هم یه کم فکر آدمو به کار می‌ندازه، هم حسابی حال و هوای جوونی و عاشقی داره. امیدوارم تو هم ازش خوشت بیاد رفیق عشق فیلم! 😉