چطوری عشق فیلم! رسیدهم خدمتت با یه انیمیشن کوتاه و جمع و جور، ولی خیلی خیلی دوست داشتنی به اسم "Burrow" یا همون "لونه". این فسقلی رو استودیو پیکسارِ خودمون ساخته، همون غول چراغ جادوهای انیمیشن. کارگردانش هم یه خانوم با استعداد به اسم مادلین شرفیان بوده.
داستان از این قراره که یه خرگوش کوچولو و خجالتی تصمیم میگیره واسه خودش یه لونهی توپ و خوشگل بسازه، لونهای که تو رویاهاش دیده بود. یه نقاشی بچهگونه هم از لونش کشیده، خیلی ساده و صمیمی. اما امان از دست همسایههای فضول! همین که شروع میکنه زمین رو بکنه، یه موش کور و یه موش صحرایی از ناکجا آباد پیداشون میشه و شروع میکنن به پز دادن از لونههای مجلل و نقشههای مهندسیشون! خرگوش بیچاره هم که خجالت میکشه نقاشی سادهشو نشون بده، در میره و شروع میکنه تند تند کندن، که از دست این همسایههای با کلاس فرار کنه.
حالا این وسط، هر چی این خرگوشه پایینتر میره، سر و کلهش تو خونهی یکی دیگه پیدا میشه! یه بار میرسه به کتابخونهی قورباغهها، یه بار نونوایی جوجهتیغیها، یه بار حموم سمندرها، یه بار هم وسط پارتی سوسکها و مورچهها! هر جا میره یه گندی بالا میاره، ولی بازم دست از لونهسازی نمیکشه. آخرش هم که دیگه ته ته زمین میرسه، میخوره به آب! آب میاد بالا و لونههای همه رو آب میگیره.
اینجا دیگه خرگوشه بغضش میترکه و میره سراغ یه حیوون گندهبک که تو یه غار تاریک زندگی میکنه (اولش یکم ترسناکه صداش). ولی غافلگیر میشه، چون اون حیوون گندهبکه یه گورکن مهربون و خوابالو از آب در میاد! گورکن هم داد میزنه همسایهها میان کمک و همگی با هم یه تونل فرعی میزنن که آب رو هدایت کنن بیرون و خونههاشون رو نجات بدن.
تهش چی میشه؟ خرگوشه بالاخره نقاشی لونشو به همسایهها نشون میده. اونا هم خیلی باحال کمکش میکنن که لونش رو بهتر بسازه، ولی بازم یه لونه درست میکنن عین همون چیزی که خرگوشه تو رویاش دیده بود، حتی با توپ دیسکو تو حمومش!
انیمیشن "لونه" خیلی بامزه و دلنشینه. انگار یه کتاب داستان مصور رو زنده کردن. سبک نقاشیهاش دو بعدیه، خیلی قدیمیه ولی خیلی هم شیک و دوست داشتنی. بدون دیالوگه، فقط با تصویر و موسیقی داستان رو تعریف میکنه، که به نظر من خیلی هنرمندانه است. موسیقیش هم خیلی جالبه، از آهنگهای موتزارت الهام گرفته شده، یه جورایی کلاسیک و باحال!
این انیمیشن کوتاه پیامهای خیلی خوبی هم داره. مثلا میگه لازم نیست همیشه بینقص باشی، اشتباه کردن اشکالی نداره، کمک گرفتن از بقیه خیلی هم خوبه، و مهمتر از همه، خودت رو همونجوری که هستی قبول داشته باش. به نظر من خیلی قشنگ تونسته این حس خجالت و تلاش برای بهتر بودن رو نشون بده، و آخرش هم بهمون یاد میده که با کمک همدیگه میشه از پس هر مشکلی بر اومد و به رویاهامون رسید.
راستی، این انیمیشن نامزد جایزه اسکار بهترین انیمیشن کوتاه هم شده بود! هر چند که نبرد رو به یه انیمیشن دیگه واگذار کرد، ولی همین نامزدی نشون میده که چقدر کار درست و حسابی بوده. خلاصه که اگه دنبال یه انیمیشن کوتاه و باحال میگردی که هم سرگرمت کنه هم یه پیام قشنگ بهت بده، "لونه" رو از دست نده. قول میدم پشیمون نمیشی! 😉