ببین رفیق، واست یه فیلم آوردم توپِ توپ، اسمش هست "Treasure" که میشه "گنج" خودمون. البته نه اون گنجی که تو فیلما دزدای دریایی دنبالش میگردن، این یه جور گنج روحیه، یه جور میراث خانوادگی، یه همچین چیزایی. داستان از این قراره که یه دختر نیویورکی، با بازی لنا دانهام، که احتمالا ازش میشناسی، با پدرش، استیفن فرایِ دوست داشتنی، راهی لهستان میشن. پدره بچگیشو اونجا گذرونده و حالا بعد سال‌ها میخواد برگرده به خونه‌ی پدری، یه گشتی بزنه تو خاطرات و از همه مهم‌تر، ببره دخترشو آشویتس رو نشونش بده. آره، همون آشویتس، اردوگاه کار اجباری نازی‌ها. حالا فیلم چجوریه؟ راستش ژانرش یه کم قاطی پاتیه، میگن "تراژیکمدی"، یعنی هم غم داره هم خنده. تصور کن، یه سفر جاده‌ای پدر دختری، با کلی شوخی و کنایه، ولی وسطش یهو میرسن به یه همچین جای سنگینی مثل آشویتس. به نظر من که ترکیب جالبیه، هم میشه خندید هم میشه یه کم به فکر فرو رفت. بازیگرای فیلم که خوب انتخاب شدن. لنا دانهام که خب سلیقه‌ایه، خیلیا دوسش دارن خیلیا نه، ولی استیفن فرای که دیگه عشقه، اصلاً صداش کافیه واسه اینکه فیلمو ببینی. زبینیگنف زاماخوفسکی هم هست که بازیگر لهستانیه و به جمعشون اضافه میشه. راجع به نقد و بررسی‌هاش بخوام بگم، منتقدا یه کم سخت گرفتن به فیلم، امتیازشون خیلی بالا نبوده. ولی خب مردم عادی بیشتر خوششون اومده، امتیازشون خیلی بهتره. به نظر من که این نشون میده فیلم با مخاطب ارتباط برقرار کرده، حالا منتقدا هرچی میخوان بگن. بعضی وقتا این منتقدا انگار تو یه دنیای دیگه سیر میکنن! یه چیزی هم بگم، داستان فیلم انگار از یه کتاب استرالیایی به اسم "Too Many Men" گرفته شده. و اینکه فیلم تو برلین و چند جای دیگه آلمان و لهستان فیلمبرداری شده. فضای فیلم هم که خب معلومه دیگه، دهه ۹۰ میلادی، بعد از فروپاشی دیوار برلین. در کل اگه دنبال یه فیلم متفاوت میگردی که هم سرگرم‌ت کنه هم یه کم چیزای جدی‌تر رو هم بهت نشون بده، "Treasure" میتونه انتخاب خوبی باشه. به قول معروف، هم فال و هم تماشا. امتحانش که ضرر نداره، نه؟ 😉