چطوری عشق فیلم! رسیدیم به نقد و بررسی یه جورایی فیلم "G for Gap"... البته فیلم که نه، ولی خب داستانش از خیلی فیلما هم غم‌انگیزتر و پرحاشیه‌تر شد. داستان درخت Sycamore Gap رو میگم، همون درخت خوشگله که تو انگلیس بود و بهش میگفتن درخت رابین هود. ببین رفیق، این درخت یه جورایی سلبریتی بود واسه خودش! تصور کن، ۱۵۰ سال عمر کرده بود، تو یه منطقه خیلی خاص و خوش‌منظره کنار دیوار هادریان. اصلا انگار کارگردان طبیعت، اونو دقیقا وسط یه قاب دراماتیک کاشته بود. هر کی رد می‌شد، محال بود عکس نگیره. نه فقط مردم عادی، بلکه فیلمسازا و عکاسای حرفه‌ای هم عاشقش بودن. حتی تو فیلم "رابین هود: شاهزاده دزدان" با کوین کاستنر هم یه سکانس خفن داشت. از اون به بعد دیگه بهش میگفتن "درخت رابین هود". حالا فکرشو بکن، این درخت، جایزه "درخت سال انگلیس" رو هم برده بود! یعنی رسما تو اوج محبوبیت بود. اما یه شب لعنتی، آخرای شهریور ۱۴۰۲، یه اتفاق وحشتناک افتاد. مثل یه سکانس فیلم ترسناک، صبح که شد همه دیدن درخت رو با اره برقی انداختن! انگار یهو پرده سینما رو پاره کرده باشن. شوکه شدیم، نه فقط ما عشق فیلم‌ها، بلکه کل دنیا! همه ناراحت شدن، انگار یه دوست قدیمی رو از دست داده باشیم. تو شبکه‌های اجتماعی غوغا شد، همه عکسای درخت رو پست میکردن و از خاطراتشون باهاش میگفتن. خیلی‌ها میگفتن اونجا از عشقشون خواستگاری کردن، یا خاکستر عزیزشون رو اونجا پخش کردن. یعنی این درخت فقط یه درخت نبود، یه جورایی بخشی از خاطرات مردم شده بود. پلیس هم سریع دست به کار شد. چند نفرو دستگیر کردن، دو تا مرد از یه منطقه دیگه رو هم متهم کردن به خرابکاری. هنوزم دادگاهشون ادامه داره و معلوم نیست تهش چی میشه. واقعا آخه چرا؟ کی دلش اومد با یه همچین نماد زیبایی این کارو بکنه؟ این سوالی بود که همه از خودشون می‌پرسیدن. اما تهش یه خبر خوب! انگار طبیعت قوی‌تر از این حرفاست. از ته کنده‌ی درخت، دوباره جوونه زده! مثل یه قهرمان که از خاکستر بلند میشه. میگن بذرهاشم جمع کردن و میخوان دوباره نهال‌های جدید ازش پرورش بدن. شاید دیگه هیچوقت مثل اون درخت باشکوه نشه، ولی همین که دوباره داره جون میگیره، یه جورایی امیدوار کننده است. مثل یه پایان باز تو فیلما که میگه هنوز زندگی ادامه داره. به نظرم داستان این درخت خودش یه فیلم درام واقعی میشه. یه فیلم که نشون میده چطور یه چیز به ظاهر ساده مثل یه درخت، میتونه چقدر برای آدما ارزش داشته باشه و چطور یه عمل بی‌فکرانه میتونه چه تاثیر عمیقی روی احساسات مردم بذاره. شاید تهیه کننده های هالیوودی هم به فکر ساختنش بیفتن، کی میدونه! نظر تو چیه؟ باهام موافقی که این داستان ارزش فیلم شدن رو داره؟